مروری بر عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی در کودکان
مروری بر عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی در کودکان -عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی بینی، گلو و راه های هوایی را تحت تأثیر قرار می دهند و ممکن است توسط هر یک از چندین ویروس مختلف ایجاد شوند.
عفونت های شایع دستگاه تنفسی شامل سرماخوردگی و آنفولانزا است.- علائم معمولی عبارتند از احتقان بینی، آبریزش بینی، خارش گلو، سرفه و تحریک پذیری.
- تشخیص بر اساس علائم است.
- هدف درمان از بین بردن علائم است.
- بهداشت خوب بهترین راه برای جلوگیری از این عفونت ها است و واکسیناسیون معمول می تواند به پیشگیری از آنفولانزا کمک کند.
کودکان به طور متوسط هر سال شش عفونت ویروسی دستگاه تنفسی را تجربه می کنند.
عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی به طور معمول به دو دسته تقسیم می شوند
- عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی: علائم عمدتا در بینی و گلو رخ می دهد. عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی ممکن است در هر سنی رخ دهد و شامل سرماخوردگی و آنفولانزا می شود .
- عفونت های دستگاه تنفسی تحتانی: علائم در نای، راه های هوایی و ریه ها بروز می کند. عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی تحتانی در بین کودکان شایع تر است و شامل کروپ ، برونشیت و ذات الریه است .
کودکان گاهی اوقات دچار عفونت هایی می شوند که هر دو دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی را درگیر می کند.
آیا میدانستید…
| سرد شدن، خیس شدن یا خستگی باعث سرماخوردگی نمی شود و کودک را بیشتر در معرض سرماخوردگی قرار نمی دهد. |
سرماخوردگی
علل عفونت های تنفسی ویروسی
بسیاری از ویروس های مختلف دستگاه تنفسی را آلوده می کنند.
در کودکان، رینوویروس‌ها، ویروس‌های آنفولانزا (در طول اپیدمی‌های سالانه زمستان)، ویروس‌های پاراآنفلوآنزا، ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)، انترو ویروس‌ها ، کروناویروس‌ها و سویه‌های خاصی از آدنوویروس از علل اصلی عفونت‌های تنفسی ویروسی هستند.
بیشتر اوقات، عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی زمانی گسترش می یابد که دست های کودکان با ترشحات بینی فرد مبتلا تماس پیدا کند. این ترشحات حاوی ویروس هستند.
هنگامی که کودکان بینی یا چشم های خود را لمس می کنند، ویروس ها وارد می شوند و عفونت جدیدی ایجاد می کنند.
در موارد کمتر، زمانی که کودکان هوای حاوی قطراتی را تنفس می کنند که توسط فرد آلوده سرفه یا عطسه شده است، عفونت گسترش می یابد.
به دلایل مختلف، ترشحات بینی یا تنفسی کودکان مبتلا به عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی حاوی ویروس های بیشتری نسبت به بزرگسالان آلوده است.
این افزایش خروجی ویروس‌ها، همراه با توجه کمتر به بهداشت، باعث می‌شود کودکان بیشتر احتمال داشته باشند که عفونت خود را به دیگران سرایت کنند.
امکان انتقال زمانی که تعداد زیادی از کودکان دور هم جمع می شوند، مانند مراکز نگهداری از کودکان و مدارس، بیشتر می شود.
بر خلاف تصور مردم، عوامل دیگری مانند سرد شدن، خیس شدن یا خستگی باعث سرماخوردگی یا افزایش حساسیت کودک به عفونت نمی شود.
علائم عفونت های تنفسی ویروسی
هنگامی که ویروس ها به سلول های دستگاه تنفسی حمله می کنند، باعث التهاب و تولید مخاط می شوند.
این وضعیت منجر به احتقان بینی، آبریزش بینی، خارش گلو و سرفه می شود که ممکن است تا 14 روز طول بکشد.
برخی از کودکان ممکن است تا هفته ها پس از رفع عفونت دستگاه تنفسی فوقانی به سرفه ادامه دهند.
تب، با دمای 101 تا 102 درجه فارنهایت (حدود 38.3 تا 38.9 درجه سانتیگراد)، در کودکان خردسال یا مبتلایان به آنفولانزا شایع است.
دمای کودک حتی ممکن است تا 104 درجه فارنهایت (40 درجه سانتیگراد) افزایش یابد.
سایر علائم معمول در کودکان شامل کاهش اشتها، بی حالی و احساس کلی بیماری (بی‌حالی) است.
سردرد و بدن درد به ویژه با آنفولانزا ایجاد می شود.
نوزادان و کودکان خردسال معمولاً قادر به بیان علائم خاص خود نیستند و فقط بداخلاق و ناراحت به نظر می رسند.
عوارض عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی
از آنجایی که نوزادان تازه متولد شده و نوزادان جوان ترجیح می دهند از طریق بینی نفس بکشند، حتی گرفتگی متوسط بینی می تواند باعث ایجاد مشکل در تنفس شود.
احتقان بینی منجر به مشکلات تغذیه نیز می شود زیرا نوزاد نمی تواند در حین مکیدن از سینه یا شیشه شیر تنفس کند.
از آنجایی که نوزادان نمی توانند مخاطی را که سرفه می کنند بیرون بیاورند، اغلب دچار خفگی می شوند.
راه های هوایی کوچک کودکان خردسال می تواند به طور قابل توجهی با التهاب و مخاط تنگ شود و تنفس را دشوار کند.
کودکان به سرعت نفس می کشند و ممکن است صدای بلندی که هنگام بازدم شنیده می شود ( خس خس سینه ) یا صدای مشابهی که در هنگام تنفس شنیده می شود ( استریدور ) ایجاد کنند.
تنگ شدن شدید راه هوایی ممکن است باعث شود کودکان نفس نفس بزنند و آبی شوند ( سیانوز ).
چنین مشکلات راه هوایی بیشتر با عفونت ناشی از ویروس های پاراآنفلوآنزا، RSV و عفونت متاپنوموویروس انسانی است .
کودکانی که نفس نفس می زنند یا سیانوز دارند باید فوراً توسط پزشک معاینه شوند.
برخی از کودکان مبتلا به عفونت ویروسی دستگاه تنفسی نیز دچار عفونت گوش میانی ( اوتیت میانی ) یا بافت ریه ( پنومونی ) می شوند.
اوتیت میانی و ذات الریه ممکن است توسط خود ویروس یا یک عفونت باکتریایی ایجاد شود که به دلیل التهاب ناشی از ویروس بافت را مستعد هجوم سایر میکروب ها می کند.
در کودکان مبتلا به آسم ، عفونت های دستگاه تنفسی اغلب منجر به حمله آسم می شود.
تشخیص عفونت های تنفسی ویروسی
- ارزیابی یک پزشک
پزشکان و والدین عفونت‌های دستگاه تنفسی را با علائم معمولی تشخیص می‌دهند.
به طور کلی، در غیر این صورت، کودکان سالم با علائم خفیف دستگاه تنفسی فوقانی نیازی به مراجعه به پزشک ندارند، مگر اینکه مشکل تنفسی داشته باشند، الکل ننوشند یا تب بیش از یک یا دو روز داشته باشند.
اشعه ایکس از گردن و قفسه سینه ممکن است در کودکانی که مشکل تنفس، استریدور یا خس خس دارند یا اگر پزشک می تواند احتقان در ریه ها را بشنود، گرفته شود.
آزمایش خون و آزمایش ترشحات تنفسی به ندرت مفید است.
مروری بر عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی در کودکان
درمان عفونت های تنفسی ویروسی
- استراحت و مایعات
- داروهای تب و درد
آنتی بیوتیک تجویز نمی شود زیرا نمی تواند عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی را درمان کند.
کودکان مبتلا به عفونت های دستگاه تنفسی به استراحت بیشتر و مصرف مایعات کافی نیاز دارند.
استامینوفن یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن را می توان برای تب و درد تجویز کرد.
در نوزادان و خردسالان، احتقان ممکن است تا حدودی با استفاده از بخارساز خنک کننده برای مرطوب کردن هوا و مکش مخاط بینی با یک لامپ مکش لاستیکی برطرف شود.
داروهای ضد ویروسی برای آنفولانزا وجود دارد که می تواند در کودکان استفاده شود.
با این حال، این داروها تنها در صورتی مؤثر هستند که در یک یا دو روز اول پس از شروع علائم مصرف شوند و طول مدت تب و علائم را فقط یک روز یا بیشتر کوتاه می‌کنند و اغلب در کودکان سالم استفاده نمی‌شوند.
کودکان در سنین مدرسه ممکن است برای احتقان بینی آزاردهنده از داروهای ضداحتقان بدون نسخه (بدون نسخه) استفاده کنند، اما اغلب کمکی نمی کنند.
نوزادان و کودکان خردسال نسبت به عوارض جانبی داروهای ضداحتقان حساس هستند و ممکن است دچار بیقراری، گیجی، توهم، بی حالی و ضربان قلب سریع شوند، بنابراین هرگز نباید به آنها داروهای ضد احتقان داد.
پیشگیری از عفونت های تنفسی ویروسی
- بهداشت خوب
- واکسیناسیون برای آنفولانزا
بهترین اقدام پیشگیرانه، رعایت بهداشت است. کودک بیمار و افراد خانواده باید مرتب دست های خود را بشویند.
به طور کلی، هرچه تماس فیزیکی صمیمانه‌تر (مانند در آغوش گرفتن، در آغوش گرفتن یا اشتراک در رختخواب) با یک کودک بیمار باشد، خطر سرایت عفونت به سایر اعضای خانواده بیشتر می‌شود.
والدین باید این خطر را با نیاز به آرامش کودک بیمار متعادل کنند.
کودکان باید از مدرسه یا مراکز مراقبت از کودک در خانه بمانند تا زمانی که تب از بین برود و آنها احساس خوبی برای حضور در آن کنند.
آنفولانزا و COVID-19 با واکسیناسیون قابل پیشگیری هستند. همه افراد 6 ماهه و بالاتر باید سالانه واکسن آنفولانزا دریافت کنند (همچنین به واکسن آنفلوانزا مراجعه کنید ).
همه افراد ۶ ماهه و بالاتر باید طبق برنامه‌های واکسیناسیون فعلی در مورد واکسیناسیون کووید-۱۹ به‌روز باشند (همچنین به ملاحظات بالینی موقت CDC برای استفاده از واکسن‌های کووید-۱۹ تأیید شده یا مجاز در ایالات متحده مراجعه کنید ).
واکسیناسیون به ویژه برای کودکان و بزرگسالانی که دارای اختلالات خاصی هستند، مانند بیماری قلبی یا ریوی (از جمله فیبروز کیستیک و آسم)، دیابت، نارسایی کلیه و بیماری سلول داسی شکل بسیار مهم است.
علاوه بر این، کودکانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، از جمله کودکان مبتلا به عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) و کسانی که تحت شیمی درمانی هستند، باید واکسن را دریافت کنند.
